1 stycznia 1875 r. uruchomiono w Rozewiu drugą latarnię, w sąsiedztwie blizy działającej od 1822 r.
Latarnię zbudowano wraz z przylegającymi do niej dwoma budynkami mieszkalnymi. Na ceglanej ośmiobocznej wieży zwieńczonej laterną zainstalowano Aparat Fresnela I klasy, złożony ze 185 elementów soczewek i pryzmatów. Światło wytwarzał palnik spalający olej mineralny.
Obie wieże górowały nad okolicą, a ich stałe światła świeciły na tej samej wysokości 70 m nad wodą. Latarnię po 35 latach pracy wyłączono z eksploatacji. Jedyną blizą na Rozewiu pozostała starsza latarnia, dająca światło błyskowe.
Na wyłączonej w roku 1910 latarni w miejsce aparatury optycznej i laterny umieszczono pomalowaną na biało blaszaną barierę o wysokości 1,5 m. Latarnia w takim stanie przetrwała ponad 100 lat.
Traktat Wersalski zagwarantował Polsce dostęp do morza. Obejmując we władanie wybrzeże morskie, Polska podjęła obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi na przyległych akwenach. Obiekty nawigacyjne: Hel, Bór (Jastarnia), Oksywie i czynną oraz nieczynną latarnię Rozewie administracja morska przejęła 14 i 15 kwietnia 1920 r.
W okresie międzywojennym wyłączona latarnia w Rozewiu, wykorzystywana była przez Bazę Lotnictwa Morskiego z Pucka. Po roku 1945 wieża była punktem obserwacji wzrokowej, a od roku 1991 jest stacją morskiego systemu łączności.
Wieża stojąca 190 metrów w kierunku zachodnim od czynnej latarni Rozewie stanowiła zapomniany obiekt dziedzictwa morskiego. Towarzystwo miało kilka pomysłów jak ją zagospodarować. Obiekt wymagał remontu i odtworzenie laterny.
Przeprowadzono prace remontowe wieży i rewitalizację laterny. Czynności te wykonała Firma Budowlano-Konserwatorska „BUDKON” Rafała Sochy. Kolejny etap prac obejmował wykonanie projektu repliki urządzenia optyczno-świetlnego. Tę najtrudniejszą z prac, gdyż stosunkowo mało było dokumentacji archiwalnej, wykonała firma „AMBERLAMP”. Tutaj okiem wytrawnego konstruktora zaimponował Alessandro Bavetta i wraz z Sebastianem Pawlakiem włascicielem firmy wykonali projekt w technice 3D. Projekt przestrzenny opracowano na podstawie urządzenia optyczno-świetlnego z Czołpina wykonanego w tym samym 1874 roku. Bez „włoskiego akcentu Alessandro” nie byłoby takiego efektu końcowego uzyskanego w replice Aparatu Fresnela I klasy, największego jaki był stosowany w urządzeniach optyczno-świetlnych. Precyzja projektu konsultowana z innymi projektantami była tak dokładna, że wykonawca repliki z zamkniętymi oczami łączył ponad 200 elementów stanowiących całość.
Replikę Aparatu Fresnela, tj. urządzenia optycznego złożonego z przeźroczystych elementów akrylowych wykonała pracownia autorska Rolanda Józefowicza.
Obiekt, któremu przywrócono historyczny wygląd, stanowi interesujący element Rozewskiego Blizarium.
Serwis fotograficzny z prowadzonych prac zamieszczono poniżej.
Tekst – Apoloniusz Łysejko
Laterna Rozewia II
